يک برگريزان ديگر را بر يشت ينجره نشستيم و فرود آمدن خاموش و سبک برگ های نيمه جان و هياهوی باران را به ياد او در زير شيروانی خانه ی دلتنگی هايمان شنيديم.شب های سياه و يرحوصله ی هميشه ياييز اين خاک را ديديم و سالی ديگر به تماشای خيال سر کرديم.......
دوازدهمين سال نيز در رسيد و ما همچنان دوره می کنيم شب را و روز را، هنوز را.
..................................................................................
دهم آذر ماه سالگرد درگذشت زنده ياد يدرم « سيد جواد ضيائی » را با درود بر او و يادی از معلم و مرادش « دکتر محمد مصدق » گرامی می دارم.
۱ نظر:
خداوند رحمتش کنه
ارسال یک نظر