بی​تعارف با سخن

ظهور ناگهانی جناب سخن

خوب به ميمنت و مبارکی ف.م.سخن هم به طریقی ناگهانی پيدا شد.
خوشحالم که او سالم است و سرحال، از اينکه در اين چند روز حسابی تلاش و کار کرديم و در میان خستگی و کوفتگی فراوان و بیخوابی، تلاشهایمان بالاخره نتيجه داد خوشحال هستيم. خوشحالتريم که سخن جايی گرفتار نبوده و بلايی هم ظاهرا​ً به سرش نيامده بوده است.

اما هرطور حساب ميکنم بهتر میفهمم که چرا این خوشحالی به خاطر بی​مسوولیتی سخن به تلخی تبدیل شد. دوست صاحب قلم​مان ف.م.سخن در این مورد خیلی مغرور و بی​توجه به دیگران است و با یک عذرخواهی ساده وسط نوشته طولانی خود می​خواهد سروته همه چیز را هم بیاورد. او در ایستگاه فضایی بین​المللی هم که بوده باشد دسترسی به اینترنت داشته، گیرم این دوست عزیز نادیده سه ماه در اعماق جنگلهای آمازون یا وسط صحرای کالاهاری بوده، کاملاً​ معلوم است که دست کم او از چند روز پیش به اینترنت دسترسی داشته این را هر کسی با خواندن نوشته اخیر او میفهمد. او حتی می​توانست دو روز پیش به جای اینکه بنشیند و خروار خروار صفحات سایتهای سیاسی و وبلاگها را زیرورو کند و برای موسوی و خاتمی طرح​ بزند و اتود بکشد و با خیال راحت و فراغت بال کروبی را در حال ساز و دهل و یکدست جام باده و یکدست زلف یار تجسم کند و اندک اندک با خیال راحت کشکولش را بنویسد و کتاب آلمانی بخواند و مجلات را ورق بزند و تکمیل کند که در لحظه مناسب برگ بزند و شگفتی​سازی کند، بهتر بود یک خط تنها یک خط​ به من هم نه به اسد جان علی محمدی یا سام الدین عزیز ضیایی می​زد (که آنها بیش از بنده حسابی ناراحت و نگران بودند این وسط ما هم چند تا دیگر از دوستان را جان به سر کردیم، یکیش همان دوست میانه رو که جداً​ فکر کنم از دست من دلخور هم شد و بهش کاملاً​ حق میدهم) که: "دوستان، نگران نباشید من سالم هستم و به زودی توضیح​ خواهم داد". نمیدانم نوشتن این جمله که "دوستان من سالم هستم" و جواب دادن ایمیل ها به یک نفر و تنها یک نفر چقدر وقت می​گرفت؟ سخن جان جواب این سوال را از کی بپرسم؟ از احمدی​نژاد دروغگو بپرسم که تو صادقش می​دانی؟! یا از کروبی که قهوه خورده چرتش نگیرد؟! یا موسوی که تو او را پوپولیستی نماد سیستم کوپنی - که ناشی از جنگ بود- می​دانی؟!

اجازه بدهید که بیشتر ادامه ندهم. امیدوارم دوستان در این شب عیدی خوش و خرم باشند. سخن عزیز هم مشکلاتش برطرف شده باشد و خواننده او هستیم و البته اگر گهگاه با نوشته هایش مخالف باشیم یا از حرکت اخیر او بیزار شده باشیم، او را همچنان دوست داریم البته بی​تعارف نه مثل سابق و شخصاً خودخواهی و بی​مسوولیتی او را فراموش نخواهم کرد. با اجازه بروم بخوابم که فردا هزار کار ناتمام دارم سرکار -اگر اخراج نشده باشم - و از خستگی دارم می​میرم. ببخشید که اگر یکی دو روز نتوانم جوابتان را بدهم یا در کاری در دنیای مجازی مشارکت کنم. خیلی خسته هستم و خستگی به تنم ماند.

شادی و مهرتان افزون باد.
یارسا صائبی