حمایت از بازداشتی‌های اخیر بازماندگان اعدامی های دهه شصت

بیش از بیست سال از کشتار زندانیان سیاسی در ایران می‌گذرد و هنوز هیچ پاسخی به خانواده‌های این زندانیان و نیز افکار عمومی داده نشده است که این افراد چرا و به حکم چه دادگاهی به مرگ محکوم شدند و آیا برای دولتی که در آن سال ها در صدد کسب کامل قدرت بود هیچ گریزی جز کشتار مخالفان وجود نداشت؟

پس از گذشت سال‌ها هنوز تعداد دقیق کشته شدگان مشخص نیست و حاکمیت نه تنها تا به حال مسئولیت این فاجعه و پیامدهای آن را بر عهده نگرفته است، بلکه حتی در تمام این سال‌ها با برگزاری مراسم یادبودی که از سوی خانواده‌ها در معروف‌ترین گور دسته جمعی این زندانیان در خاوران و گورستانهای دیگربرگزار می‌گردد برخورد کرده‌اند.

از آن سال‌های سیاه و خونین دو دهه گذشته است ولی خانواده‌های قربانیان این فاجعه تاریخی از گزند بی عدالتی‌ها در امان نمانده‌اند و سال‌هاست نه تنها از عمده حقوق اجتماعی خود به عنوان یک شهروند محروم بو ده اند بلکه همواره به بهانه‌های مختلف تحت بازجویی و فشار قرار گرفته‌اند، اما آنها به جای سرگردانی در دایره خشونت راهی دیگر جستند و در راه دستیابی به صلح و اجرای عدالت و قانون برای همه مردم فعالیت کردند، آنان چاره کار را در پایان خشونت جستجو می‌کردند و اکنون دیگر بار اسیر خشونتی شدند که گویا بی‌وقفه بر سرنوشت آن ها سایه افکنده است.

در نیمه شب ششم دی ماه ۱۲ نفر از ماموران وزارت اطلاعات به منزل مهین فهیمی همسر یکی از کشته شدگان دهه شصت و زنی که در این سال‌ها جز برای صلح فعالیت نکرده است ، هجوم برده و پس از تفتیش منزل او و همسایگان با رفتاری توهین آمیز اقدام به ضبط وسایل شخصی و کامپیوترهای ساکنان این منازل و بازداشت آنان به همراه مهمانانشان کردند. صبح روز بعد زمانی که فرزند مهین فهیمی (امید منتظری) دانشجوی رشته حقوق دانشگاه علامه طباطبایی که در حوزه فرهنگ و اندیشه فعالیت می‌کرده است ، به اداره پیگیری اطلاعات مراجعه می‌کند و آستانه امتحانات آخرین ترم تحصیلیش، توسط ماموران بازداشت می شود. این مادر و پسر سال‌ها قبل زمانی که مادر فرزند خویش را آبستن بوده نیز مدتی را با هم در زندان گذراندند و اکنون بعد از سال‌ها باز در کنار یکدیگر در محبس قرار گرفته‌اند، اما این بار بی خبر از هم .

در یکی از همان روزهای ابتدایی دی ماه زهره تنکابنی یکی دیگر از بازماندگان دهه شصت نیز در منزل شخصی خود و علی رغم بیماری بازداشت شده است او همچون دوست و یار قدیمی خود مهین فهیمی همواره برای صلح فعالیت نموده و در این سال‌ها یکی از مادران صلح ایران زمین بوده است. یکی از زنانی که اگر چه شاهد زندان و شکنجه و کشتار بوده‌اند اما هرگز رویای صلح را از سر بیرون نکرده‌اند.
آنان در این سال ها صبورانه درد خود را تاب آورده‌اند تا فردایی صلح آمیز را برای این سرزمین به ارمغان آورند .

اکنون ما امضا کنندگان این بیانیه خواستار پایان فشارهای مضاعف بر بازماندگان کشتار دهه شصت بوده و با توجه به اینکه آنان فعالیتی خارج از چارچوب های قانونی نداشته و جز برای صلح و اجرای عدالت و قانون ، فعالیتی نکرده‌اند ، از تمامی سازمان‌های مدافع حقوق بشر خواهان حمایت از زهره تنکابنی، مهین فهیمی وامید منتظری و از مسئولان قضایی خواهان آزادی بی قید و شرط آنان و دیگر زندانیان هستیم.

اسامی امضا کنندگان