زايش

"به دوستی ناديده"



* در روزگاری چنين يائسه،
زايش،
بی سرانجام اميدی است.


* از عشق بگو
که بی بزک فريب
زاينده ی اميد است.


* دستانت را بگشای
و بر هستی ام گذار

نگاه بيار

حجاب تن بردار

و مرا
در چشم هايت
فراهم آر.