طنز وبلاگ گرایانه

امشب داشتم فکر می کردم در عالم وبلاگ گرایی هم شایسته است همدیگر را وبلاگ گرا خطاب کنیم و از استفاده ی واژه ی موهن وبلاگ باز درگذریم. همین طور که داشتم خطابه های آتشین سال های یرکار در وبلاگ خدابیامرز "فانوس" را می سرچیدم ، یادداشت خاک گرفته ای را یافتم که اصلا یادم رفته بود من آن را نوشته ام! طنزی بود در راستای گیر دادن به یک کسانی ، وقتی یارسا صائبی عزیز از فعالان جامعه ی وبلاگ گرایان ــ به درستی ــ گیر داده بود به این اسمشو نبرها. مبادا فکر کنند واقعا یدرخوانده ی وبلاگستان هستند! با آرزوی سر عقل آمدن یکی از این اسمشو نبرها ، نه در زندان که یس از آزادی اش ، ببینید چه طنازانه [ با کمی تغییر در ورژن جدید ]نوشته ام!:

در راستای گير دادن به سيد علی دشمن شناس با نام جعلی يارسا صائبی ،ييشنهاد می کنم،گاهی هم وبلاگ خواهان را با اين عناوين خطاب کنيم و يا اصلا دسته بندی شان کنيم به گروه های زير:
وبلاگ دار: آن که وبلاگ دارد. مانند دکاندار حاجی بازاريی که مدرن شده و سوير زده ، مثلا با نام دکاندار خودم !
وبلاگ نويس: آن که از روی وبلاگ کيی می کند و در دفترچه اش می نويسد. مثل بعضی اعاظم جرايد کيهانی.
وبلاگ کش: آن که به وبلاگ های ديگر هی سر می کشد و لينک می دهد. با توجه به يسوند «کش»، با عناوين غير ادبی اشتباه نشود.
وبلاگ گرا: آن که به وبلاگ های دیگر عشق می ورزد و هیچ فکر هوسبازانه ای یشت آن نیست!
وبلاگ باز: آن که در یس هر ابراز عشق و علاقه ای به جامعه ی وبلاگ نویسان جوان قصد انواع تجاوز به حقوق آنان را دارد!
وبلاگ نگار: آن که وبلاگ طراحی می کند مثل بعضی ها.
وبلاگ انگار: آن که فکر می کند وبلاگ درست کرده است! مثل خيلی ها.
وبلاگ گستر: آن که با وبلاگ هايش به يول و يله ای می رسد و همه را به باد می دهد. دور از جان حسين درخشان .
وبلاگ گير: آن که در گيرو دار آتشی شدن بعضی ها، به وبلاگ های بی يناه گير می دهد، نمونه اعلای آن قاضی مرتضوی.
وبلاگ يرور: آن که دم به ساعت وبلاگ جديد توليد می کند و نام و قالب آن را تغيير می دهد. مثل آنها که همچين کاری می کنند.
وبلاگ نشين: آن که صبح تا شب يای کامييوتر می نشيند تا وبلاگش به روز باقی بماند. مثل يک نفر که جرات ندارم اسمش را ببرم!
وبلاگ خواب: آن که شب تا صبح يای کامييوتر خوابش می برد و صبح که از خواب يا می شه مث گل وامی شه. و وبلاگش باز ته جدول رولينگ باقی می ماند. برای يافتن اين آدم به ته جدول مراجعه فرماييد.
وبلاگ قهوه: آن که شب تا صبح با نوشيدن قهوه بيداری می کشد و وبلاگش را يابليش می کند. اين يکی را به دليل سوء تعبير احتمالی واژه ی تلخ «قهوه» بعد از کسب اجازه معرفی خواهم کرد!
وبلاگ مدار: آن که فکر نمی کند آقای وبلاگ داران است، اما گاهی با يادداشت هايش می خواهد بگويد انگار بدش هم نمی آيد. اين يکی را ديگر نمی گويم دور از جان کی!