تو مث نم نم بارون...

تو مثل روشنايی شهری
به صبح می مانی
تو مثل نم نم باران
غبار غربت غم را
از آشيانه ی قلبم
به يک نگاه صميمی و ناب می شويی
هنوز لب نگشوده
به ناز چشمانت
سرود می گويی


هزار هزار بهاری
چه خوب می خوانی
نگو نمی دانی!
تو آن يگانه نگاری
که يک غروب دل انگيز
شکفته ام با تو
و گفته ای با من
هميشه می مانی.