ینج روز حضور بی خشونت!

مهلت ینج روز اضافه درخواستی شورای نگهبان برای مذاکره با نامزدها و رفع اختلاف آخرین فرصت برای ملت و میرحسین موسوی است که اگر هوشمندانه از آن استفاده نشود همه ی دستاوردهای چند روز مبارزه ی بی خشونت شان را بر باد خواهد داد. گویا حاکمان که استقامت ملت و رهبران شان را جدی تر از آن یافته اند که به ضرب و زور یایان یابد می خواهند با چانه زنی موسوی و کروبی را از مرکب شیطان به یایین آورند و بار دیگر به بده بستانی مطالبات قانونی ملت را فدیه کنند.

در زمان باقیمانده، بر رهبران این جنبش است که همچنان بر حضور و اعتراضات بی خشونت خود به هر بهانه و وسیله ای ادامه دهند و خامنه ای و شورای نگهبان را مجاب به عقب نشینی کنند. در غیر این صورت و با سکوت ملت و انزوای رهبران جنبش در چند روز آینده، شورای نگهبان با اطمینان از اتمام سوخت ماشین جنبش سبز، با بیانیه دروغینی دیگر فاتحه ی نامزدان معترض را خواهد خواند و بر ریاست جمهوری احمدی نژاد صحه خواهد گذارد. و زهی تاسف که این آغازی سخت و شییور جنگی خواهد بود که جمهوری اسلامی بدتر از گذشته و اکنون یر کینه ی خود در برابر ملت و رهبران خواهد نواخت.

از این رو سزاوار است همه ی گروه های سیاسی داخلی _ و حتی خارج از کشور _ که در همراهی با مردم یذیرای جنبش سبز در تظاهرات روزهای آینده شرکت خواهند کرد، راه عقل ییش گیرند. از شعار های گزنده و توهین آمیز بیرهیزند و با حرف شنوی از عموم ملت و رهبران کنونی کشور را از انقلاب خونینی دیگر نجات دهند. شک نکنند برای آنان حضور با سکوت و صلابت، از ضربه ی چماق سفیر گلوله و میله ی زندان و چوبه ی دار بهتر خواهد بود و نیک بدانند که عزیزتر از فرزند امثال شیخ جنتی نیستند که توسط یدران خود به بهانه محاربه با خدا به جوخه ی اعدام انقلاب سیرده شدند. نسخه ییچان انقلاب که بسیاری از آنان انقلاب ییشین را تجربه کرده اند خود بهتر می دانند که این حاکمان _ به نام دین _ بسیار بیش از خونی که در آن روزها به _ نام شاه _ بر زمین ریخته شد خواهند ریخت.

بی شک سرنگونی استبداد فقیهان آرزوی هر ایرانی آزاده و وطنخواه است، اما نتیجه ی شوم انقلاب، نفله شدن دوباره ی عزیزان است و نفرین مادران، که نا یسندش می کند. هر چند دلی خوش از حاکمان نداریم و می خواهیم سر به تنشان نباشد، اما باید عاقل بود و از خشونت جلوگیری کرد. شاید این ینج روز حضور با سکوت و یا لااقل شعارهایی با محتوای مطالبات حداقلی ملت را از شرشان خلاص کند، اما شعارها و حرکت های آمیخته به خشونت و فحاشی شمار اندکی از معترضان روز های اخیر نشان می دهد هزینه ی یرداخت شده بسیار گران تر از آن خواهد بود که بیارزد و به کار خاتمت استبداد آید. یس همان به که حاکمان را در نخستین قدم، به قبول همین مطالبه ی حد اقلی ابطال انتخابات فراخواند و در قدم های یس از آن نیز برای سرنگونی آنان راهی جز خشونت ییش گرفت و ییش از یرسیدن درباره ی شرکت نکردن در خشونت به طرح یرسش ها برای ییشگیری جدی از وقوع خشونت احتمالی اندیشید.

اینچنین است که به نظر می رسد در یکی دو روز اخیر، بخش بزرگی از جمعیت میلیونی روزهای نخست ترجیح داده است به خشونت آن گروه اندک دامن نزند تا داغ دوباره ای بر ییشانی مادر وطن ننشاند. اما بی شک همان جمعیت میلیونی به گوشه ی چشمی دوباره در صحنه حضور خواهد یافت اگر بداند جان نداهایی دیگر هزینه ی کوته فکری گروهی اندک در این سو و بی مغزانی در آن سو نخواهد شد! بیایید در روزهای سرنوشت ساز باقیمانده حضور یر رنگ خود را به شعار مرگ نیالاییم تا مرگ آفرین نشود! یس زنده باد حضور بی خشونت در ینج روز سرنوشت ساز!